รู้จักกับตัวฉัน
 |
ดิฉันชื่อ นางสาว ยามีละห์ หะยีรอฮิม ฉันมีพี่น้องทั้งหมด5คนฉันเป็นคนที่ 4 ปัจจุบันอาศัยอยู่บ้านเลขที่ 352 ม.3 ต.ถ้ำทะลุ อ. บันนังสตา จ. ยะลา 95130 จบประถมจากโรงเรียนบ้านตังกาเด็งและได้เข้าเรียนต่อมัธยมที่โรงเรียนพัฒนาอิสลามวิทยา(ลำใหม่) โดยปกติแล้วฉันเป็นคนที่มีนิสัยเอาแต่ใจ โมโหง่าย อารมณ์ร้อนไม่ค่อยพูดมากแต่จะพูดมากกับคนที่สนิทเท่านั่น
ชีวิตฉันก่อนเข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยฉันต้องเจออุปสรรค์อย่างมากเพราะอยู่ๆในช่วงที่ใกล้วันเข้าเรียนในมหาวิทยาแห่งหนึ่งนั่นมันอยู่ในช่วงที่เศรษฐกิจไม่ดีมันทำให้ฉันไม่สามารถเข้าเรียนได้เพราะแม่เพิ่งมาบอกกับฉันว่าไม่มีเงินจ่ายค่าเล่าเรียนจึงขอให้ฉันหยุดเรียนก่อนปี1ความรู้สึกที่ตื่นเต้นที่จะได้เข้าเรียนตอนนั้นมันกลายเป็นเสียใจมากจนไม่อยากพูดกับใครเลยเพราะฉันคิดว่าทำไม่ต้องมาเกิดกับฉันด้วยทั้งๆที่พี่ๆได้เรียนอย่างสบายด้วยความที่ฉันเป็นคนเอาแต่ใจจึงไม่ฟังคำอธิบายอะไรทั้งนั้นและคิดว่าแม่ไม่สงสารฉันบ้างหรือ
จากนั้นฉันจึงตัดสินใจว่าจะไปทำงานเพื่อหาเงินมาเรียนต่อให้ได้และได้งานเด็กเสริฟรับออเดอร์แต่ที่มาเลฉันคิดว่าทำงานเด็กเสริฟรับออเดอร์คงไม่ยากแต่ที่ไหนได้มันก็ไม่ง่ายอย่างที่คิดเหมือนกันไหนจะต้องฝึกเรื่องภาษาและต้องเรียนรู้งานทุกอย่างเพราะเวลาใครป่วยเราจะได้ทำแทนซึ่งมันเป็นปัญหาสำหรับฉันนิดหน่อยเพราะทำอะไรไม่ค่อยเป็นเลยต้องเรียนรู้เยอะๆและต้องปรับตัวเข้ากับคนอื่นได้บ้างครั้งฉันทำอะไรผิดก็โดนเจ้านายด่าและด้วยความที่ฉันอารมณ์ร้อนทำให้ฉันมีทะเลาะกับลูกค้าบ้างจนกระทั่งโดนเจ้าโดนด่าว่าอย่างแรงเพราะลูกค้าโกรธฉันมากจนคว่ำโต๊ะอาหารกระจัดกระจายหมดหลายครั้งที่ฉันอะไรผิพลาดเพราะความไม่เป็นและด้วยความที่อารมณ์ร้อนจนทำให้ฉันรู้สึกท้อมากแต่ยังดีที่มีเพื่อนร่วมงานคอยให้กำลังใจและคอยสอนฉันและให้แง่คิดต่างๆทำให้ฉันรุ้สึกดีสู้ต่อไปและปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้น
จากเรื่องราวที่ผ่านมาทำให้ฉันรู้ถึงความรู้สึกของแม่ว่ากว่าจะได้เงินมาสักบาทต้องอดทนและเหนื่อยมากแค่ไหนทำให้ฉันเข้าใจความรู้สึกแม่มากขึ้นและไม่โกรธแล้วเข้าใจแล้วว่าไม่มีใครเขาอยากให้เป็นแบบนี้แต่เราเลือกไม่ได้ฉันจึงตั้งใจทำงานและเก็บเงินจนได้เข้ามหาวิทยาลัยฉันภูมิใจมากเพราะฉันได้จ่ายค่าเล่าเรียนด้วยเงินของฉันเองทั้งหมดทำให้ได้ช่วยแม่แบ่งเบาภาระแม่ด้วยการที่เราได้มีประสบการณ์นี้มันดีจริงๆมันช่วยสอนเราหลายๆอย่างและถ้าต่อไปเราเจอกับอุปสรรค์อีกมันก็ไม่ยากเราสามารถผ่านมันได้เพราะเราเคยผ่านประสบการณ์นั่นแล้ว
